ROZSĄDEK CZY MARZENIE

Kiedy mnie zapytają...dlaczego ? porzucam, swoje uporządkowane życie na rzecz ...wielkiej niewiadomej, na dzień dzisiejszy .... patrząc z boku, faktycznie cóż mogę chcieć, jest gdzie mieszkać, pracę mamy, stabilizacja teoretycznie jest.
Lecz tak po ludzku mam dość tej wiecznej gonitwy, za szybkiego tempa życia, które niestety obecne życie na nas wymusza, wysysając z każdym dniem, naszą energię, gdzie i  czas zaczął być towarem deficytowym, wiecznie go nam brak.

Niczym żołnierz, zaczynam odliczać dni do końca mojej służby w tym miejscu, tu gdzie się urodziłam i spędziłam dotychczasowe moje życie, gdzie spotkałam dosłownie:) miłość mojego życia i narodziła się trójka naszych dzieci, wiem że muszę stracić dom...( sprzedać ) trudna to decyzja lecz konieczna...choć jeszcze tu pomieszkam ..kilka lub kilkanaście miesięcy, to  pomału się żegnam z tym miejscem.

Gdyby to było takie proste, pewnie już bym siedziała na walizkach, lub szukała nowego domu, najpierw musimy dokończyć obecne sprawy, łącznie z remontowanym non stop domem, lecz to już kosmetyczne rzeczy, wkrótce pokażę zdjęcia domu, przed ( przepisem ) i po trzech latach remontów ...mam nadzieję, że przyszli jego właściciele ...będą o niego dbać.

Nie mogłabym mieć tej radości w sercu, na twarzy gdyby Paweł, człowiek który jest ze mną większość mojego życia, na to się nie zgodził, bez niego moje marzenia byłyby nic nie warte, zwłaszcza że rozsądek rzadko idzie w parze z marzeniami.
Wiem ile włożył pracy,  w ten obecny dom, lata sam robił większość remontów, w tych murach jest jego praca i pot, przed nami znów się szykuje ogrom pracy, emocji, ale wierzę w to usilnie że damy radę, skrzyła mi rosną, jak mówi o naszych planach osobom trzecim, utwierdza mnie to w przekonaniu, że i on w końcu uwierzył, że marzenia nawet te dziś nierealne można urzeczywistnić, jeśli się tego pragnie.

Dzieci, w miarę dobrze zniosły wieści o czekających je zmianach, najmłodsza w maju będzie mieć komunię, wiec do tego czasu chcielibyśmy tu jeszcze być....ale jak wyjdzie zobaczymy, syna lat 14 , najbardziej interesuje to czy weźmiemy nasze ptaki ....bażanty, kury ozdobne, oczywiście że bierzemy, jak planuję gospodarstwo agroturystyczne , to będzie nie lada  atrakcja.

Dziś mogę śmiało sobie tu napisać, jestem szczęśliwa, daję sobie do tego prawo, na szczęście niczym puzzle składają się małe fragmenty życia, jak każdemu przytrafiają się nam chwile zwątpienia, smutku, lecz są jak brud, szybko chcę je zmyć z moich myśli, aby czasem nie przyciągać następnych.
Wokół mnie panuje wszechobecne narzekanie , bo to, czy tam to, pesymizm i biadolenie jest bardziej popularny niż uśmiech, zwykła radość z życia, bywa wręcz podejrzana...pisane tu moje choć zgodne z faktami, będzie szło w pozytywnym kierunku na to się nastawiłam i będę tego się trzymać.

Mam tą świadomość, że w tym miejscu, publicznie nakreślam ...śmiało scenariusz naszego, życia piszę o planach które są dopiero się zrealizują, więc mam prośbę do czytelników, ktoś lubi o takim życiu czytać ...ciszę się bardzo i serdecznie zapraszam w to miejsce, szeroko pojętemu czepialstwu ....mówię nie, piszę o moim życiu i nie będę się tu nikomu z moich decyzji czy wyborów   tłumaczyć, to dla jasności.




Musisz wstać i próbować, ta piosenka Pink....daje mi takiego pozytywnego kopa....w sam raz na ten czas...fajny czas ...